Rond 21 maart (aanvang van de lente) vieren alle Iraniërs, in het bijzonder wij, die bijna vier decennia in ballingschap leven ver van ons geliefde vaderland Iran, nieuwe jaar genaamd NoRoez met de traditionele Haft Seen (letterlijk: de zeven S'en) tafel.
Achtergronden
De Poort Der Volkeren
De poort der volkeren is de belangrijkste toegangspoort van de Apadana, de grote audiëntiezaal waar de vorst zijn onderdanen ontving. Een inscriptie, die in drie talen op de muur van dit monument is gegraveerd, herinnert eraan dat men “vriendelijk moet zijn voor reizigers en dat men de cultuur van andere volkeren dient te respecteren”.
NoRoez, het feest van vrede en puurheid
De Iraanse geschiedenis bestaat uit twee perioden, de periode van het Zarathustrische Iran en de periode van het Islamitische Iran, die begon in de zevende eeuw, na de Arabische invasie en de ondergang van het Sassanidische Rijk. Veel Iraanse feesten, zoals het NoRoez-feest, zijn geërfd uit de Zarathustrische periode en belichamen de optimistische filosofie van de Zarathustrische religie, in het bijzonder het idee dat God of Ahura Mazda (de Heer van Leven en Wijsheid) de mensheid heeft toegerust met een leven dat kan worden geleefd met plezier en vreugde.
De Citadel van BAM
arg-e bam 500 v.Chr.
De citadel van Bam, 2000 jaar oud, is het grootste monument ter wereld dat uit baksteen is opgetrokken. Het ligt bovenop een heuvel, en wordt omgeven door een diepe gracht en hoge wallen, die bedoeld waren om de citadel te beschermen tegen indringers.
Persepolis 539 v.Chr.
Persepolis bevindt zich middenin de provincie Fars (in het zuiden van Iran). De stad is ongeveer 500 jaar v.Chr. gebouwd in opdracht van Darius de Eerste. Persepolis was gedurende twee eeuwen de hoofdstad van de Achaemeniden-dynastie. Ieder jaar, bij het begin van de lente, werd men in de stad onthaald op de festiviteiten van NoRuz (het Iraanse nieuwjaarsfeest, dat op 21 maart gevierd wordt).
Chaharshenbeh Souri
Chaharshenbeh Souri betekent de laatste dinsdagavond voor het Iraanse Nieuwjaar (No Ruz).
Velen vieren dit vuurfeest. In Iran is het verboden, maar wordt toch op veel plaatsen uitgevoerd. Ook in Nederland zie je dit op verschillende plaatsen gebeuren.
Zo’n 7000 jaar geleden verklaarde Zarathustra* het vuur heilig. Zijn denkwijze kwam neer op zuiver denken en handelen zonder kwaad te spreken.
Aardewerk
De geschiedenis van het Iraanse aardewerk gaat terug tot 4000 jaar v.Chr., het tijdperk waarin de stammen uit het noorden zich ves-tigden op de Iraanse hoogvlakten. Het eerste aardewerk was zwart of rood gekleurd en pri-mitief van vorm. Langzamerhand ontstonden geometrische motieven, die uiteindelijk leidden tot de ontwikkeling van de subtiele kunst van het allerfijnste, rijk gedecoreerde porselein.
Kalligrafie
Kalligraferen is in Iran een populaire kunstvorm. Meer dan ieder ander volk ter wereld hebben de Iraniërs kalligrafie gebruikt om hun aardewerk, hun schepen en hun historische bouwwerken te versie-ren. Het overgrote deel van de Iraanse manuscrip-ten, vooral de Koran en dichtbundels zoals “Het boek der Koningen” van Ferdowsi, de Diwan van Hafez, de Robayats van Omar Khayam enz. worden door hun sierlijke en fijnbesnaarde kalligrafie op zich al beschouwd als kunstwerken.
Miniaturen
Het schilderen van miniaturen is een zeer oude kunstvorm, die in Iran al sinds de middeleeuwen bedreven wordt. In een miniatuur schildert de kunstenaar de wereld zoals deze eruit zou moeten zien, vol liefde, raadselachtigheid en verrukking. Het is een stijl van “visuele poëzie”. De compositie van nauwkeurige curven en opwaartse lijnen suggereert warmte en hartstocht en is voor de toeschouwer een boodschap van liefde en wijsheid.